Adelaide, Port Lincoln, The Outback trip, Perth, Bunbury, en nu Donnybrook!!

G'day mates,

Even een inhaalslag maken qua reisverhalen haha. Na Melbourne nog niet echt veel tijd en eerlijk gezegd zin gehad om verhaal te typen.

Na mijn lift vanaf Melbourne naar Adelaide ontmoette ik Martijn weer, de vriend van Joey die ik een aantal weken in Melbourne heb gezien. Hij was daar met Teiss, een duitser en Franscesco, een itiliaan. Op het eerste gezicht leek het me een lame stad, op het tweede gezicht trouwens ook! Uiteindelijk heb ik daar alleen maar plannen gemaakt om verder te gaan. Met die jongens een dag besteed om een auto te zoeken voor weinig. Dat bleek makkelijker dan verwacht. We vonden een schitterende Ford Falcon van 1985 voor 430 dollar! Dat kon niet veel zijn maar zijn toch gaan kijken. Berry, een australier die ook in het hostel verbleef en een redelijk raar figuur was bracht ons ernaar toe voor een enkele dollar. Dus Franscesco en ik in die bus. Zijn we denk ik 1 km verder is zijn diesel op. Fuck, haal wel ff nieuwe hier op de hoek is een tankstation. Wij wachten, wachten, komt ie 1,5 uur later terug met diesel. Helemaal bezweet en buiten adem. Ja, het was toch iets verder als ik dacht! Ja, dat dachten wij al ja. We konden weer verder, niet voordag Berry even snel een koud drankje ging halen hij was helemaal uitgeput haha. Uiteindelijk bij de garage een proefritje gemaakt met onze aanstaande kameraad. Ik moet zeggen, voor een auto van bijna 30 liep ie als een zonnetje. Alleen de wielophanging liet te wensen over maar dat was ouderdom volgens de verkoper. Uiteindelijk de auto direct mee kunnen nemen en konden we op pad. De volgende ochtend zouden we vertrekken naar Port Lincoln om daar misschien op een vissersboot te kunnen werken. Na een goede nachtrust onze zooi in die wagen en gassen. Op naar Port Lincoln. Acht uur en 800 km later zijn we dan waar we moeten zijn, de haven van Port Lincoln. Daar rond gevraagd bij alle boten en bedrijven of er mensen nodig zijn voor op de boten maar dit bleek helaas niet. Wel onze gegevens achter gelaten maar we zouden hier geen dagen blijven om te kijken of er misschien iets is. Port Lincoln is ook de plek waar je de witte haai kan spotten maar daar was een wachttijd van een week voor dus kon die nu nog niet doen helaas. Maar ga zeker nog terug om dat te doen. Besloten om de volgende dag de trip naar Perth te gaan starten van 2400 km door de  outback. Inkopen gedaan, genoeg water en eten voor onderweg en ook wat extra olie kon geen kwaad. Slapen in de auto was trouwens best wel comfortabel. Ik kon lang uit liggen achterin op een matje en dat sliep heerlijk. De trip door de outback kan ik beschrijven als een van de waanzinnigste dingen die ik ooit gezien heb. Het is vooral veel turen in de verte maar het is echt onbeschrijflijk hoe mooi en bijzonder zo'n tocht is. 
Echt helemaal niets als heuvels, dirt en wat planten en bomen. 
Wildlife volop, zoals kangaroos, de cassowary (een soort struisvogel maar dan gevaarlijker), spinnen, mieren, wombats en grote adelaars die roadkills eten. Bij een tankstation onderweg landden er net 2 vliegtuigjes die ook even komen tanken, heel normaal hier. Tegen het donker probeerde we een  zo mooi mogelijke plek op te zoeken om te camperen. Een onverharde weg op richting het strand ging nog wel, maar door de duinen met deze auto was niet het beste plan dus sliepen we langs de klif. Elke nacht een kampvuurtje maken, Wat vlees erboven en een fles wijn erbij en genieten maar! Wat heb je nog meer nodig? Tegen de tijd dat we dichter bij Perth begonnen te komen kregen we het besef dat deze auto ons toch dat hele stuk gebracht had zonder enig probleem, dat was een feestje waard. Helaas dat we wel weer uit de outback waren zowat. Welkom in Perth, hallo politie, meteen aangehouden en een blaastest. Geen probleem natuurlijk en nikst over de auto. Op de grens van South Australia en Western Australia werd je trouwens ook grondig onderzocht. Je mag namelijk geen groente en fruit meenemen, vreemd maar waar. Niks gevonden maar we hadden wel wat bij dus ook een beetje een wassen neus maar ja. De hoge verwachtingen die ik had van Perth werden niet echt bevredigd. Het voelde anders aan als verwacht maar goed. Een hostel gezocht voor de nacht en een douche zou niet verkeerd zijn! Wat we al hoorde voordat we in Perth aankwamen was dat de meeste hostels hier smerig zijn, dat bleek dus ook te kloppen, wat een armoe. Ben nu na een aantal maanden hostels wel wat gewend maar dit was echt ranzig. We zijn de volgende dag dus ook maar snel vertrokken naar een hostel in Fremantle, een stadje meteen naast Perth, leuk feit, Gina verblijft daar ook die ik nog ken vanuit Melbourne. Dit was dan wel weer het meest rare hostel wat ik gezien heb. Een oud hotel met veel kamers maar er sliepen maar een man of 30 en je zag er niemand. Een soort van spookhostel. Overdag was je vaak de enige die buiten zat in de grote tuin, heel apart. Hier weer verder gegaan met de zoektocht naar een baan. Mijn voorkeur ging uit naar een baan op een farm voor eventueel mijn tweede jaarvisa. Dus tig mails en telefoontjes verder helaas geen succes. Sinds de dag dat ik arriveerde in Perth ben ik niet echt mezelf geweest. Misschien omdat ik ook best veel terug kijk en denk aan Melbourne. Moet ik niet doen, weet ik, maar het spookte vaak door mijn hoofd. Ook omdat Perth dan niet is wat je ervan verwacht misschien. Het hostel was niet echt alles voor mij ook al was het fantastisch om Gina weer te zien. Zij zag ook aan mij dat ik niet lekker in me vel zat dus ben verder gaan zoeken naar andere plekken. Kwam ik uit op Bunbury een plaatsje zo groot als Oss ten zuiden van Perth. Besloten om daar heen te gaan omdat daar ook banen waren voor je tweede jaarvisa vertelde ze! Dat bleek dus niet meer zo te zijn toen ik dear arriveerde dus dat viel ook wel tegen. Zoals ik al zeg, een plaats zo groot als Oss maar dan lelijker als Oss haha. Alleen een voordeel, het ligt aan de kust. Dus elke dag wel even naar het strand na het werk zoeken! Een dag dachtten we dat er haaien zwommen verderop, maar bleek gelukkig dolfijnen te zijn die voor de kust langs zwommen. Maar ook echt op 15 meter van de kust, wel geniaal om te zien. Helaas mijn camera niet bij natuurlijk, maar goed. Was hier met Martijn, de rest was achter gebleven in Fremantle nadat we trouwens de auto weer hadden verkocht voor 500. Maar Martijn werd gebeld door een resort op Kangaroo Island dat hij daar kon werken dus die was na een aantal dagen ook weg. Hier kon ik ook geen farm job krijgen bleek na een hoop telefoontjes verder dus ging maar eens kijken in de rest van australie. Mijn plan was om dan misschien weer het vliegtuig te nemen naar het noorden maar had niet mijn voorkeur omdat ik ook de westkust nog wil doen. Dus vond ik vlakbij een working hostel in Donnybrook. Hen gebeld en gevraagd of er eventueel banen vrijkwamen de komende weken. Ja, waarschijnlijk moet je wel 2 of 3 weken wachten maar dan kun je wel werken ja. Ok, dat werd hem dan, op hoop van zegen. Toen ik hier aankwam viel me meteen op dat het vol zat met aziaten, ook mooi. Mijn kamergenoten nu zijn 2 japanners en een Israelier. Een van de Japanners heet trouwens Bob, geniaal! Het werkt hier dus nu zo dat het hostel werk zoekt of boeren bellen het hostel en zij plannen de aanwezige mensen in. Als je naam op het rooster ingedeeld word heb je een baan heel simpel. De eerste dag kijk ik op het rooster, al wetende dat ik niet hoef te werken maar om te kijken hoe het werkt. Tweede dag kijk ik, sta ik al een aantal plaatsen hoger maar nog steeds een boel mensen voor me. Derde dag had ik niet zo'n haast om te kijken maar toen zij mijn roommate dat ik moest werken morgen, sweet! Ja hoor, Jerome, 06:50 pick up. Zo dat is ook weer geregeld, omdat ik veel geslapen had sliep ik 's nachts weer slecht uiteraard en werd om 06:46 wakker, HAAST. Kut zeg, stond me schoenen buiten nog aan te doen toen ze me oppikte, maar was op tijd haha. Het werk bij die boer is nu pompoenen schoonmaken, inpakken en labelen. Klinkt saai, dat is het ook haha. Maar het verdiend heel goed en we zijn weer van de straat. Kan dit nu een enkele weken doen en telt voor 2e jaarvisa dus heb niets te klagen. Nu verder proberen mijn visa te regelen komende maanden door te werken en vanaf dan weer verder te gaan langs de west kust, maar je weet nooit wat  er gebeurd dus pin me nergens op vast! Sinds ik trouwens in dit hostel ben voel ik me weer top en heb dingen achter me gelaten en kijk weer volledig vooruit en zie wel wat er gebeurd in het vervolg van mijn reis!

Trouwens, Joey belde me week geleden op met slecht nieuws, dat ze een klapband kregen met zijn auto en over de kop gevlogen waren opweg naar Perth. Helaas heeft zijn auto het niet overleefd maar Joey en Satya zijn ok. Nu heeft Joey alleen geen auto meer en krijgt ook geen cent van de verzekering dus moesten ze liften naar Perth. Onderweg probeerde ze ook werk te vinden maar dat lukte nog niet echt zoals bij mij. Dus belde ze ook dit hostel of ze nog plek hadden en kunnen hier terecht dus we zijn komende dinsdag weer herenigd!!! Kijk er naar uit om die 2 gasten weer te zien, onbetaalbaar. Hopen dat zij ook werk vinden hier dan komt alles weer goed voor hun ook hoop ik! 

Volgende keer meer spannends, fijne lente dan gaan wij hier de winter in....

Cheers, Rock on,

Jeroen